مراحل اجرای سقف وافل

مرحله اول: شمع بندی یا اسکفولد

اولین مرحله در اجرای اغلب سقف ها عملیات شمع بندی است. شمع بندی برای سقف تا ارتفاع ۳ الی ۳٫۵ متر مناسب است و بیش از این ارتفاع می بایست از اسکفولد (scaffold ) یا جک بلند برای پوشش سطح زیر سقف استفاده شود

مرحله دوم: قوطی کشی یا شاسی کشی

اولین مزیت اجرای سقف وافل نسبت به دیگر روش های اجرای سقف مجوف مانند دال حبابی، در تخته بندی زیر سقف است. در اجرای سقف وافل هیچ نیازی به تخته بندی زیر سقف نیست و خود قالب ها نقش نگه دارنده بتن تازه را انجام می دهند. در حالی که برای اجرای دیگر انواع سقف های مجوف به دلیل اینکه قالب درون سقف قرار می گیرد، عملیات تخته بندی با آن نیاز است علاوه بر این که یک مرحله به مراحل اجرایی اضافه می کند و به همان نسبت زمان اجرای پروژه را طولانی می نماید.

با حذف مرحله تخته بندی، دومین مرحله اجرایی با قوطی کشی یا قوطی گذاری آغاز می شود. قوطی ابزار فلزی است که بر روی شمع بسته می شود و نقش تکیه گاه را برای قالب های وافل دارد. قوطی کشی به دو روش انجام می شود. قوطی ها طوری قرار می گیرند که دو لبه دو ردیف قالب وافل بر روی یک قوطی قرار بگیرد. این روش گرچه اقتصادی تر و ساده است اما از ایمنی کمتری برخودار است.

در روش دیگر ، به ازای هر ردیف قالب یک قوطی قرار داده می شود به عبارت دیگر لبه هر ردیف قالب بر روی یک قوطی تکیه دارد. در این روش کمی هزینه و زمان اجرا بیشتر می شود اما ایمنی و اطمینان مناسبت تری ایجاد می کند.

مرحله سوم: قالب گذاری

پس از قوطی کشی و اطمینان از اتصال مناسب قوطی ها به شمع ها نوبت به قالب گذاری می رسد. بسته به روش اجرای قوطی ها همان طور که در بخش قبل توصیف شد، قالب ها می توانند روی قوطی مختص خود قرار بگیرند یا به صورت اشتراکی روی یک قوطی گذاشته شوند

در روش معمولی که در حال حاضر همه پیمانکاران استفاده می کنند پس از جایگذاری قالب ها مابین قوطی ها، از میلگردهای U شکل برای اتصال دو قالب مجاور به همدیگر استفاده می شود. که علاوه بر مصرف میلگرد زمان بر بوده و از دقت و ایمنی خوبی برخودار نیست. ضمن اینکه ممکن است در حین بتن ریزی، شیره بتن از لابه لای قالب ها نشت کند. علاوه بر این در مواقعی که باد شدید می وزد ممکن است قالب ها از جا درآیند.

تفاوت اجرای سقف وافل دو طرفه و یکطرفه تنها در این مرحله قالب گذاری است. در اجرای سقف یکطرفه پیش از اجرا، قالب ها مونتاژ شده و سپس در محل خود قرار می گیرند.

مرحله چهارم: آرماتور بندی

پس از قالب گذاری نوبت به اجرای آرماتورها مطابق با نقشه طراحی سقف وافل می رسد. در این مرحله آرماتورهای کششی مابین قالب ها با فواصل و تعداد مشخص گذاشته می شوند و آرماتورهای حرارتی نیز به شکل یک مش گسترده بر روی قالب ها با رعایت فاصله از قالب، تنیده می شود

مرحله پنجم: بتن ریزی

مرحله پنجم اجرای سقف وافل بتن ریزی است. قبل از بتن ریزی لازم است که از تمام سطوح نگه دارنده سقف بازدید چشمی شود تا از نشت بتن اطمینان حاصل گردد. در این مرحله بتن تازه مطابق با مقاومت و مشخصات طرح به محل اجرای پروژه منتقل می گردد و به صورت یکپارچه بر روی سقف ریخته می شود. معمولا در بتن ریزی سقف وافل نیازی به ویبراسیون نیست به این دلیل که فضای بتن ریزی کاملا باز و قابل دسترس است بر خلاف بتن ریزی سقف های دال حبابی که فضای زیرین قالب ها به سهولت قابل دسترس بتن تازه نیست و با ویبراسیون، بتن تازه به سمت این فضاها هدایت می شود.

مرحله پایانی اجرای سقف وافل : بازکردن قالب ها

پس از سخت شدن بتن سقف و رسیدن آن به مقاومت نهایی، قالب های وافل باز شده و پس از پاکسازی در محل دیگری قابل استفاده هستند.